«… … … » [Από το blog “ Opening a door to my world”]

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 10.12.2008, στο blog “Opening a door to my world” της Dapnipako, διαβάσαμε αυτό:

… … …

Δεν είμαι σε θέση να εκφράσω ανοιχτά κάποια συγκεκριμένη γνώμη περί των τελευταίων γεγονότων. Ένα έχω να πω μόνο. Είναι όλα θέμα παιδείας και σωστής εκπαίδευσης. Το έμαθα κατά την ανάλυση του Animal Farm στα 16-17 μου. Γιατί καμιά κυβέρνηση ως τώρα δεν έχει ενδιαφερθεί ώς πρέπει για την εκπαίδευση των παιδιών; Γιατί το μόνο που κάνουν κάθε χρόνο είναι απλά να αλλάζουν τον εξεταστικό τρόπο και τον αριθμό των διδασκόντων μαθημάτων; Γιατί ακόμα υπό τη δικαιολογία ότι το Υπουργείο είναι Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν διδάσκεται σωστά η γεννητική και η εξέλιξη και απλά παρουσιάζεται στους εφήβους; Γιατί δε δισκάσκονται ως πρέπει οι φυσικές επιστήμες με σωστά εργαστήρια κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων; Γιατί ο τρόπος διδασκαλίας των θεωρητικών μαθημάτων είναι η παπαγαλία; Και γιατί διδασκόμαστε Θουκυδίδη από αρχαίο αντί από μετάφραση; Μήπως απλά για να παπαγαλίζουμε σαν πρόβατα τη μετάφραση, αντί να σταθούμε στο νόημα που είναι η αποφυγή των ίδιων λαθών που επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια τις ιστορίας...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά η μη σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος της παιδείας, νομίζω ότι συμφέρει όλους τους πολιτικούς. Θα μπορούν έτσι με όλους αυτούς τους πλούσιους (αλλά κάλπικους λόγους τους που λίγοι μπορούν να καταλάβουν ότι είναι ανούσιοι) λόγους τους να πείσουν τα πρόβατα και πιστά φερέφωνα να τους ακολουθούν πιστά επάπειρον. Συμφέρει και βολεύει λοιπόν να μη λύνονται σωστά τα προβλήματα της παιδείας.

Χωρίς να είμαι ειδικός, πιστεύω ότι ένα κράτος με σωστό εκπαιδευτικό σύστημα μακροχρόνια θα είναι πολύ πιο υγειές. Αν οι επόμενες γενιές μεγαλώσουν πηγαίνοντας σε σχολεία όπου με τον τρόπο διδασκαλίας ευνοείται η κριτική σκέψη, τότε πολλά από τα προβλήματα θα λυθούν.

Αν επίσης μάθουμε ως λαός να έχουμε και μία ισορροπία στη ζωή μας επίσης μακροχόνια οδηγήσει σε μια καλυτέρευση. Αν πάψουμε να εμπιστευόμαστε πιστά την τηλεόραση, αν ανοίξουμε τους ορίζοντες μας, αν ασχοληθούμε με άλλες δραστηριότητες- όπως αθλήματα, μουσική (ποιοτική, όχι την κάθε ανούσια σαβούρα που μας πετάνε), χορό, ξένες γλώσσες- και αν αρχίσουμε να απαιτούμε μια ποιότητα στη ζωή μας όλα θα είναι καλύτερα.

Αλλά για να απαιτούμε πρέπει και να τηρούμε. Δεν μπορούμε απλά να απαιτούμε καλυτέρευση ως προς τα περιβαντολλογικά προβλήματα, όταν εμείς οι ίδιοι όχι μόνο έχουμε δυο κάδους στη γειτονιά μας ένα μπλε για ανακύκλωση και ένα κανικό για τα σκουπίδια, αλλά παρ'όλ'αυτά επιλέγουμε να πετάξουμε το σκουπίδι στο πεζοδρόμιο ακριβώς δίπλα από τον κάδο. Και δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση για οδοκαθαριστές, όταν δεν κρατάμε εμείς οι ίδιοι καθαρή την πόλη μας.

Φυσικά βέβαια όλα είναι θέμα παιδείας. Και το παραπάνω θέμα παδείας είναι. Πως περιμένει το κράτος από την άλλη να έχει οικολογικά συνειδητοποιημένους πολίτες, όταν δεν υπάρχει κατάλληλη παιδεία;

Το ίδιο ισχύει για όλους τους τομείς. Πως περιμένουμε να έχουμε αστυνόμους που να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όταν ακόμα και αυτοί όντας Έλληνες έχουν μάθει να τεμπελιάζουν όπως λίγο πολύ οι περισσότεροι από τον όχλο; Όταν δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά και όταν δεν έχουν ελεγχτεί σωστά;

Για να μην πω και για τη διαφθορά στα συστήματα ελέγχου και στη δικαοσύνη που επικρατεί. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις για την αποφυγή λαδώματος, συστήματα ελέγχου δεν υπάρχουν και για να ελεχγτεί κάποιος πρέπει να γίνει μύνηση εναντίον του.

Και επειδή ξέφυγα αρκετά από το θέμα της παιδείας θα επανέλθω σχολιάζοντας τα κόμματα στα πανεπιστήμια και τη Βουλή των εφήβων και ξέρω ότι αρκετοί θα διαφωνήσουν μαζί μου. Νομίζω όμως ότι είμαστε από τις λίγες χώρες όπου αντί να έχουμε προέδρους στα πανεπιστήμια για τη μετακίνηση, για τα αθλήματα, για τις τέχνες, για τις αίθουσες που να τους ψηφίζουμε για τη βελτίωση της φοιτητικής μας ζωής και κάποιων θεμάτων, στην Ελλάδα υπάρχουν εκπρόσωποι κομμάτων. Νέοι που είναι φανατικά φερέφωνα τους ενός ή του άλλου κόμματος. Το ίδιο ισχύει και για τους έφηβους-αντιπρόσωπους στη Βουλή των εφήβων. Δυο-τρεις φορές που έχει τύχει να παρακολουθήσω τους λόγους τους νίωθω ότι είναι σαν να ακούω ψεύτικους λόγους πολιτικών, χωρίς πραγματική ουσία. Λόγοι με πλούσιο λεξιλόγιο που εντυπωσιάζουν, αλλά χωρίς ουσία.

Αλλά θα μου πείτε ένα τέτοιο προφίλ δεν προωθείται παγκοσμίως; Το φαίνεσθαι έχει μεγαλύτερη σημασία από το είναι σε κάθε παράγοντα της ζωής μας στις σύγχονες κοινωνίες.

Τέλος θα κλείσω λέγοντας ότι μια σωστή παιδεία, ένας μορφωμένος λαός, μπορεί να πάει κόντρα, να κρίνει και να κατακρίνει τους λόγους σας, αλλά θα μπορέσει μακροχόνια να σταθεί αυτόνομα στα πόδια του, να καταλάβει ότι η ζωή δεν είναι απλά καλοπέραση, αλλά να εργαστεί σκληρά και μέσα σε όλα να έχει και μια ισορροπία στη ζωή του καλλιεργώντας παράλληλα με το νου, το πνέυμα μέσα από τις τέχνες και το σώμα μέσω της άθλησης. Και έτσι θα μπορέσει να υπάρξουν μακροχρόνια πάντα υγιείς πολίτες και στην ψυχή, στη συμπεριφορά, στη νοοτροπία και στο σώμα. Και έτσι ένας κράτος αποφεύγει άλλα μακροχόνια προβλήματα. Προωθώντας την άθληση, δημιουργεί υγειείς πολίτες, προλαμβάνει έτσι την εμφάνιση καρδιακών προβλημάτων για παράδειγμα και μειώνει τη σπατάλη χρημάτων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Προληπτική, μακροχρόνια, διορατική πολιτική χρειάζεται.

Και ένα τελευταίο, επειδή έχω την τύχη να έχω παρακολουθήσει πολλά μαθήματα με τίτλο "Λάθη" αυτό το τρίμηνο, να πω ότι λάθη πάντα θα γίνονται σε ένα μηχανισμό, ακόμα και στον καλύτερο και αυτό πρέπει να το δεχτούμε. Το θέμα είναι πως αυτός ο μηχανισμός θα μάθει από το λάθος του, θα σκεφτεί, θα προτείνει λύσεις προς αποφυγή επανάληψής του κ.λ.π. και όχι πως θα το κουκουλώσει και θάψει όσο το δυνατό γρηγορότερα.

ΠΗΓΗ:

http://dapnipako.blogspot.com/2008/12/blog-post.html