«Μπουχτίσαμε» [Από το blog “Ελληνίδα”]

Στις 7 και 8.12.2009, η “Κλέφτρα Κίσσα” θα αναδημοσιεύσει κάποιες από τις αναρτήσεις που είχε εντοπίσει πέρισυ, τέτοιον καιρό, και αναφέρονταν στον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, στην Αθήνα του 2008…

«Μπουχτίσαμε» [Από το blog “Ελληνίδα”]

Στις 9.12.2008, στο blog “Ελληνίδα” , διαβάσαμε αυτό:

Μπουχτίσαμε

Δεν ξέρω ποιός πούλησε μαγκιά, ο πιτσιρικάς ή ο μπάτσος, και δεν μ' ενδιαφέρει. Ξέρω πως μιά σφαίρα βρέθηκε στο κορμάκι του 15χρονου και είτε βρίσκεται εκεί από αμέλεια ή επίτηδες, η ουσία είναι μία. Οτι το όπλο βγήκε από την θήκη. Ενας φόνος εν ψυχρώ, ένας ασυγχώρητος φόνος που δεν ξεπλένεται με τίποτα . Γιατί όταν σου δίνουν ένα όπλο γιά να προστατεύσεις την κοινωνία δεν το χρησιμοποιείς ούτε γιά επίδειξη ανδρισμού, ούτε γιά να αφαιρείς μιά ζωή που σε έβρισε, σε προκάλεσε, σου την έσπασε.

Μπουχτίσαμε πιά με τις συγκαλύψεις και την ατιμωρησία των κατεχόντων όπλα. Να φάει ισόβια ο μπάτσος και να μην βγει ποτέ. Μπας και παραδειγματισθούν οι υπόλοιποι και αφήσουν την αλαζονεία της λογικής " κατέχω όπλο, κάνω κουμάντο". Το όπλο δεν στο δώσανε γιά να κάνεις τον καμπόσο αλλά γιά να προστατεύεις τους πολίτες. Υπηρέτες του λαού πρέπει να είναι οι αστυνομικοί και όχι εξουσία. Αλλά πότε σεβάστηκε κάτι ο Ελληνας ώστε να διαφέρουν οι μπάτσοι;

Μπουχτίσαμε πιά να είμαστε απροστάτευτοι. Γιατί μόνο τους έχοντες και κατέχοντες (χρήματα κι' αξιώματα) προστατεύει η Αστυνομία. Αν όλοι αυτοί οι ειδικοί φρουροί vip ήταν στους δρόμους ίσως να μην είχαμε το αυτόνομο γκέτο των Εξαρχείων. Ούτε όλα αυτά τα ναρκωτικά στην Ομόνοια και όχι μόνον, που όλοι τα ξέρουμε εκτός από την αστυνομία. Ούτε όλες αυτές τις ληστείες, που τους τηλεφωνείς αλλά έρχονται μετά από δυό ώρες μην τυχόν και πέσουν πάνω στους κλέφτες. Μπουχτίσαμε πιά να ζούμε απροστάτευτοι στο εγκληματικό κράτος των Αθηνών με τους νονούς, τους μαφιόζους, τις ληστείες και την πορνεία μπροστά στα μάτια μας. Μπουχτίσαμε πιά να ζούμε κλειδωμένοι επειδή είσαστε ανίκανοι να ελέγξετε όχι τα σύνορα αλλά και τους ίδιους τους δρόμους της Αθήνας. Μπουχτίσαμε πιά με την βία.

Και σύσσωμος ο όχλος αλλά και ο πολιτικός κόσμος έτοιμος να εκμεταλλευτεί τον φόνο του Αλέξη. Και ντρέπομαι που τον αποκαλώ με το μικρό του όνομα, δεν τον ήξερα όπως δεν τον ήξεραν όλοι αυτοί που άλλοι τον χρησιμοποιούν άλλοι σαν ήρωα και άλλοι σαν εφαλτήριο να καταστρέψουν και να κάψουν. Και δεν βρίσκω καμία δικαίωση στην μνήμη αυτού του άτυχου παιδιού που έτυχε να βρίσκεται σε λάθος μέρος σε λάθος χρόνο. Και σίγουρα δεν θα ήθελε τέτοιου είδους εκδίκηση. Είναι άδικο και σίγουρα δεν είναι τιμή να συνδέουν το όνομα του με αυτά τα αίσχη. Ηταν απλά ένα παιδί κι' όμως αυτό το παιδί ήταν η αφορμή μιάς κοινωνικής εξέγερσης. Γιατί δεν ήταν μόνο αναρχικοί. Και πολύ φοβάμαι ότι τίποτα δεν έχουμε δει ακόμα. Ενα καζάνι που βράζει είναι η ελληνική κοινωνία, οργή και πόλωση και πολύ φοβάμαι ότι τα ΜΜΕ συμβάλλουν πολύ σ' αυτό το ποτάμι οργής που ανεξέλεγκτο είναι πιά. Από καιρό προετοιμαζόταν η έκρηξη αλλά όλοι είναι πολύ απασχολημένοι με τα Βατοπαίδια και τα εκάστοτε σήριαλ γιά να αφουγκραστούν την κοινωνία. Μπουχτίσαμε πιά με το άδικο. Και το κακό είναι ότι αρχίσαμε και πεινάμε κιόλας. Αλλιώς μπορεί και να μην μας πείραζε. Γιατί τέτοιοι είμαστε.

Και μπουχτίσαμε πιά με τις ανίκανες κυβερνήσεις. Μπουχτίσαμε πιά με τους κλέφτες και τους απατεώνες που μας κυβερνούν, μιά ο ένας, μιά ο άλλος.
Κι' εσείς κύριε Καραμανλή που σαν σύγχρονος Νέρων καθίσατε και παρακολουθήσατε τα δάση να καίγονται, τώρα με την ίδια απάθεια αφήσατε να καούν η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και οι υπόλοιπες πόλεις. Με εξοργιστική απάθεια περιμένατε ν' αφήσουν τα πράγματα να ξεθυμάνουν. Αίσχος! Και βγαίνετε και λέτε πως θα αποζημιώσετε γιά τις καταστροφές! Με ποιανού τα λεφτά θα αποζημιώσετε; Με τα δικά μας; Με τα δικά σας να πληρώσετε όλοι εσείς οι ανευθυνο-υπεύθυνοι που τιμή δεν έχετε, ούτε φιλότιμο και ποτέ καμιά πολιτική ευθύνη. Αλλά βέβαια δίκιο έχετε, πολιτική ευθύνη έχουμε όλοι εμείς οι μαλάκες που συντηρούμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Αηδία και οργή. Και πως θα σβήσουν αυτές οι εικόνες Χριστουγεννιάτικα; Με μαύρη καρδιά κατράμι. Καπνίζουν ακόμα τα χαλάσματα και εμείς καλούμαστε να συνεχίσουμε και να κάνουμε γιορτές. Μόνο που τίποτα πιά δεν θα είναι το ίδιο.

Και ένα ερώτημα και μιά υπόνοια που καίει. Γιατί αφήσατε και μας κάψανε; Τι μας περιμένει στο μέλλον;

ΠΗΓΗ:

http://ths-ellinidas.blogspot.com/2008/12/blog-post_09.html