«Η δική μου η φάτνη» [Από το blog “Ακατέργαστα”]

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 24.12.2008, στο blog “Η ζωή είναι ωραία”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:

Η δική μου η φάτνη

Η δική μου η φάτνη θέλω να είναι

όσο πιο κοντά σε κείνη την πρώτη,

τη μοναδική, την αυθεντική:

σκοτεινή σαν την άγνοιά μου,

κρύα, σαν τις ώρες της μοναξιάς,

της εγκατάλειψης, της απογοήτευσης από ανθρώπινη παρηγοριά....

σαν τις ώρες που ψάχνω για νόημα, για ελπίδα,

για Φως...

Η δική μου η φάτνη

θέλω να ζεσταίνεται από τα «χνώτα»

ενός γλυκού χαμόγελου,

ενός τρυφερού αγγίγματος,

ενός σταθερού βλέμματος, μιας έντιμης υπόσχεσης...

Η δική μου η φάτνη θέλω να είναι

σιωπηλή, για να ακούω τους λυγμούς μου,τις ικεσίες μου,

μαι και για να αφουγκράζομαι άρρητα ρήματα...

Απόψε,

στο δικό μου ξενύχτι...

μες στη δική μου φάτνη

θα θελα να επικρατεί

η γλυκιά προσμονή

της παρηγοριάς, της ελπίδας

της Ζωής,

της Οδού,

της Αλήθειας...

Υ.Γ. εύχομαι στον καθένα σας να περάσει όπως επιθυμεί

στη δική του τη φάτνη!!!...

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2008/12/h-dikh-moy-h-fatnh-.html