«Χάσαμε τη μνήμη μας;» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]

Στις 7 και 8.12.2009, η “Κλέφτρα Κίσσα” θα αναδημοσιεύσει κάποιες από τις αναρτήσεις που είχε εντοπίσει πέρισυ, τέτοιον καιρό, και αναφέρονταν στον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, στην Αθήνα του 2008…

«Χάσαμε τη μνήμη μας;» [Από το blog “Άρωμα Γυναίκας”]

Στις 8.12.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:

Χάσαμε τη μνήμη μας;

Η οργή μου είναι κάτι περισσότερο απο ξέχειλη....

Είναι ποτάμι και με πνίγει...

Δε γίνεται να μη μιλήσω, τώρα!

'Οταν τα παιδιά κατέβηκαν στους δρόμους,

τα δικά μας παιδιά! Πώς μπορώ να κρύβομαι

στην ανημπόρια μου;

Ακούω συνέχεια απο χτες, διάφορα και διάφορα...

Αλλά εκείνα που με εξοργίζουν, είναι η αμφιβολία

για τον τρόπο θανάτου του παιδιού!

Μα είναι δυνατόν;

Είναι δυνατόν ένα παιδί δεκαπέντε ή δεκάξη χρονών,

να βρίσκεται νεκρό, απο συγκεκριμμένη σφαίρα,

ανάμεσα στους φίλους του.... Και να λέμε, ότι φταίνε

οι γονείς του που δεν του απαγόρευσαν τη διέλευσή του

απο την πλατεία Εξαρχείων; Τί λέτε, γνωρίζετε τί λέτε;

'Εμενα στη γύρω περιοχή, πάνω απο δεκαετία....

'Εχω βρεθεί και βράδυ και πρωί και μεσημέρι....

Τότε και πρόσφατα!

Σίγουρα η περιοχή έχει υποβαθμιστεί, εξ αιτίας της

διακίνησης ναρκωτικών και άλλων περιθωριακών ατόμων.

'Ομως δεν είναι, ούτε έχει κηρυχθεί απαγορευμένη ζώνη!

Στα καφενεία άνθρωποι όπως κι εμείς, συχνάζουν.

Γιατί να μην περνάνε και οι έφηβοι;

'Ακουσα ότι τους προκάλεσαν, τους είπαν μπάτσους!

Ο λόγος ποτέ δεν αφαιρεί ζωές!

Δεν κινδύνεψε απο αυτό.... ο μπάτσος!

Δεν ξέρω τί έχουν μέσα στις ψυχές τους, κάποιοι

απο τους ένστολους.... 'Ομως, η επικαιρότητα, μου

θύμισε, πάλι απο τις προσελεύσεις στα θέματά μου...

Την εγγραφή, ένα χρόνο πριν!

http://aroma.pblogs.gr/2007/12/mpatsoi-goyroynia-dolofonoi

Εκεί ένιωσα την αδικία, που χάραξε στο στήθος,

μοιραία για το σημερινό νεκρό, η ένοπλη εξουσία.....

Κάποιοι μιλάμε σαν προσχεδιασμένη έκρηξη, απο καιρό...

'Ισως, είναι αυτό!

Τα παιδιά έχουν μυαλό, δύναμη, δικαιώματα, σχέδια, μέλλον....

'Οχι μόνο υποχρεώσεις και φόβους!

Τα παιδιά σήμερα αρνήθηκαν να κατεβάσουν το κεφάλι,

να κουκουλώσουν το μυαλό, στη νωπή μνήμη....

Το δικό μου παιδί, η κόρη μου, αγωνιά, εκπλήσσεται,

θέλει να συμμετάσχει... Το μήνυμα στο κινητό της, έλεγε,

απο μια φίλη κάπου στον Πειραιά, ότι προγραμματίζουν πορεία...

Το πρωί η πρώτη ερώτηση: Τί συνέβη με το παιδί; Μάθατε;

Το μεσημέρι προβληματισμένη πάλι γύρισε....

Αύριο οι καθηγητές απεργούν..... εμείς κανονίσαμε πορεία

διαμαρτυρίας, τα μισά παιδιά δε θέλουν!

-Να κάνετε οι υπόλοιποι μισοί, της απαντώ.

Δεν πρέπει να δέχεστε παθητικά, την όποια αδικία! Δεν θα

γυρίσει πίσω ο Αλέξανδρος.... όμως, πρέπει να φωνάξετε

ότι καταδικάζετε την στέρηση ζωής, για οποιονδήποτε λόγο

ή αιτία....

Στο διπλανό δήμο πέρασαν το μεσημέρι τα παιδιά των

σχολείων.... άκουγα δυνατές φωνές! 'Ακουγα τις φωνές τους....

Αυτές θέλω ν΄ακούω...

'Οχι τα γαβγίσματα για τις μίζες, τις υπουργικές καρέκλες,

τα Βατοπαίδια, τους αχόρταγους κοιλιόδουλους!

'Οχι τις υποσχέσεις και τα τάματα...

'Οχι τη στερημένη παιδεία, τις χαμένες φοιτητικές ελπίδες..

Το ροκάνισμα κοινοτικών κονδυλίων...

Τα σκάνδαλα που βουτάνε απ΄το μπαλκόνι!

Τα ξεχάσαμε αυτά, απότομα;

Πόσα μπορεί να σβήσει, το αίμα του παιδιού μας;

Πότε έγινε αναρχικός;

Πότε πρόλαβε, να νοήσει τις αρχές;

Κι αν, υποθέσουμε, τις είχε γνωρίσει, γιατί δεν

είδε τις σκιές που τον ακολουθούσαν ύπουλα

στο σκοτάδι; Γιατί δεν άφησε ένα μήνυμα, για ΜΑΣ;

Να μας ενημερώσει, βρε αδερφέ!

ΓΙΑΤΙ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ!!!!

ΠΗΓΗ:

http://aroma.pblogs.gr/2008/12/hasame-th-mnhmh-mas.html