Πριν από τρεις ημέρες, στις 10.5.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:
Κάθε στιγμή είναι ένα μικρό
Σύμπαν
Σήμερα είχα την απίστευτη τύχη να κολυμπάω με ένα κοπάδι δελφίνια στα 300 μέτρα . Και ένοιωθα
απίστευτη χαρά και γαλήνη. Και σκέφτηκα πως ποτέ δεν θα μπορούσα να νοιώσω
ανάλογα συναισθήματα με μιά ομάδα ανθρώπων. Νομίζω πως ήταν η δικαίωση της
επιλογής μου, η κορυφαία στιγμή των 9 χρόνων που ζω στην ερημιά. Δεν ξέρω τι
άλλο θα μπορούσε να μου προσφέρει αυτός ο τόπος αλλά σίγουρα ήταν από τις πιό
ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή μου.
Πως έγινε
έτσι η ζωή μας
πολλά
τα ερεθίσματα
υπερβολικά
πολλές λέξεις
υπερβολικά
πολλές ειδήσεις
που πρέπει
ν' αφομοιώσεις ή ν' απορρίψεις.
Σαν να
είσαι αδιάβροχος
να τ'
αφήσεις να γλιστράνε από πάνω σου.
Κάντε
επιτέλους λίγη ησυχία!
Πρέπει τον
θόρυβο ν' αφαιρέσω από γύρω μου
κι' εκεί στο
κενό ν' ακούσω τις δικές μου σκέψεις
ν' αναπτύξω
τα δικά μου όνειρα
(αν δεν ήταν
αποτέλεσμα ενός καλού μάρκετινγκ)
ν' αποφασίσω
αν θα διεκδικήσω τα θέλω μου
ή θα τ'αφήσω
κι' αυτά να γλιστρήσουν να πέσουν στην άσφαλτο
με τα
υπόλοιπα σκουπίδια να παρασυρθούν
και να
χαθούν στον υπόνομο.
Και
συμβαίνουν γύρω μου τόσα πολλά καθημερινά
-ο σύγχρονος
άνθρωπος θα μπορούσε να τρελλαθεί-
έχω όμως
αποφασίσει πως δεν μπορώ να τα γνωρίζω όλα
(και δεν
χρειάζεται)
γνωρίζω όμως
αρκετά γιά να ξέρω πως ν' αφαιρώ τον ήχο απ' την ζωή μου
να τον αντικαθιστώ
με αρμονία
με θετικές
της γης δονήσεις.
Αυτός ο
πλανήτης κρύβει τόση ομορφιά
δεν έχεις
παρά να τον νοιώσεις
να μάθεις να
χρησιμοποιείς την γλώσσα του
να
συνεισφέρεις στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος.
Κι' εμένα
άσε με να γλιστράνε τα πάντα από πάνω μου
να γλιστράω
να γλιστράω
να χάνομαι.
Κάθε στιγμή
που περνά είναι ένα μικρό Σύμπαν που χάνεται.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου