Πριν από πέντε ημέρες, στις
20.5.2012, στο
blog “Φεγγαραγκαλιές”,
διαβάσαμε αυτό:
Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη
Tις στιγμές
που ψάχνεις την ψυχή σου, είσαι τελείως μόνος. Δεν είναι επιλεκτική
αυτή η μοναξιά, είναι αναγκαίο κακό. Βυθίζεσαι κάθε μέρα και πιό
πολύ μέχρι τη μέρα που θα φανεί μια μικρή αχτίδα από φως να σκαρφαλώσεις.
Τυχαίνει,
εν τω μεταξύ να παλεύεις να ξεκαθαρίσεις σκέψεις, βιώματα και
συναισθήματα μέσα από
τις σελίδες ενός βιβλίου που σ΄αφήνει άφωνη και μαγεμένη, όχι γιατί
σε εκπλήσσουν τα όσα λέει, αλλά γιατί εκεί μέσα, στην κάθε αράδα,
με κάθε λέξη, περιγράφεται το δικό σου εγώ..
Και τότε λες
δεν είμαι μόνος..
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου