Πριν από τρεις ημέρες, στις 20.5.2012, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:
Battement tendu
Βρέχει και κάθομαι σ'
ένα σκαλοπάτι.
Χαζεύω την λιμνούλα που σχηματίστηκε.
Μικρές σταγόνες χορεύουν πιρουέτες.
Φοράω τις πουέντ μου και πιάνω τα μαλλιά μου μ' ένα λαστιχάκι.
Γιά χαικού ξεκίνησε αλλά δεν κατάφερα τις χορεύτριες να μαζέψω.
Φοβάμαι πως η πειθαρχία δεν ήταν ποτέ το ατού μου.
Σας αφήνω ελεύθερες!
Αυτοσχεδιάστε λοιπόν λέξεις μου!
Οπως όταν ήμουν παιδί, έβρεχε και το έσκαγα από το σπίτι.
Τα παπούτσια μου έβγαζα και ξυπόλυτη στην βροχή περπατούσα.
Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα κάποιο προορισμό.
Εχεις βάλει το σώμα σου σε διαδικασία θανάτου, μου είπε η Πέρλα.
Επιτέλους έχω κάπου να πάω, σκέφτηκα.
Χαζεύω την λιμνούλα που σχηματίστηκε.
Μικρές σταγόνες χορεύουν πιρουέτες.
Φοράω τις πουέντ μου και πιάνω τα μαλλιά μου μ' ένα λαστιχάκι.
Γιά χαικού ξεκίνησε αλλά δεν κατάφερα τις χορεύτριες να μαζέψω.
Φοβάμαι πως η πειθαρχία δεν ήταν ποτέ το ατού μου.
Σας αφήνω ελεύθερες!
Αυτοσχεδιάστε λοιπόν λέξεις μου!
Οπως όταν ήμουν παιδί, έβρεχε και το έσκαγα από το σπίτι.
Τα παπούτσια μου έβγαζα και ξυπόλυτη στην βροχή περπατούσα.
Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα κάποιο προορισμό.
Εχεις βάλει το σώμα σου σε διαδικασία θανάτου, μου είπε η Πέρλα.
Επιτέλους έχω κάπου να πάω, σκέφτηκα.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου