Πριν από πέντε ημέρες, στις 26.5.2012, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε αυτό:
Ένα καλό καλό
κείμενο από τον κ. Πρετεντέρη
Κάκιστο να κρίνεις κείμενα από την υπογραφή που φέρουν, Ο μόνος
Βασιλιάς: Το Κείμενο. Ορίστε ένα αξιόλογο με υπογραφή του κ. Πρετεντέρη ["Τα Νέα"]
Δεν ξέρω αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα
δώσουν κυβέρνηση, ούτε ποια κυβέρνηση θα δώσουν.
Ξέρω, όμως, τι χρειάζεται να κάνει
επειγόντως όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί: να διαπραγματευτεί όπως μπορεί και
να τροποποιήσει όσο μπορεί το παρανοϊκό «σχέδιο διόρθωσης» της χώρας που
ονομάστηκε «Μνημόνιο».
Αν θέλει να υπάρξουν και άλλες εκλογές στο
μέλλον…
Διότι αν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή
πορείας, αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ισχυρή αμφισβήτηση του κομματικού
συστήματος θα εξελιχθεί ταχύτατα σε ουσιαστική αμφισβήτηση της δημοκρατίας.
Ούτως Ή άλλως, οι δυνάμεις που το επιδιώκουν
έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο.
Το πρόβλημα είναι απλό. Μια δημοκρατική
πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει όχι μια οικονομική πολιτική (σωστή ή λάθος,
αναγκαία ή περιττή, αδιάφορο) αλλά ένα ολόκληρο κοινωνικό σχέδιο.
Ενα σχέδιο για το οποίο δεν είχαν ερωτηθεί
οι πολίτες της, ούτε έδωσαν ποτέ την έγκριση ή τη συναίνεσή τους. Αλλά το οποίο
κρίθηκε «απαραίτητο» από μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και
άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.
Το εγχείρημα αυτό παραβίαζε μια βασική αρχή
όλων των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών: την αρχή του κοινωνικού συμβολαίου.
Με άλλα λόγια, καμία κοινωνία δεν αλλάζει ή
δεν διορθώνεται εκ των άνω με διαταγές διεθνών οργάνων, με νομοθετικές
ρυθμίσεις υπό καθεστώς εκβιασμού, με διατάγματα και ουκάζια. Διορθώνεται μόνο
μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας
τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας.
Το πολιτικό πρόβλημα προέκυψε όταν ένα
σημαντικό μέρος των ελίτ της χώρας αγκάλιασαν και υποστήριξαν αυτήν τη
διαδικασία είτε επειδή συμφωνούσαν με τους σκοπούς είτε επειδή ονειρεύονταν να
φτιάξουν μια άλλη χώρα είτε επειδή έτσι τους συνέφερε.
Από κοντά και διάφοροι κοντόφθαλμοι
επιχειρηματίες που φαντάστηκαν ότι έφτασε η στιγμή να αλλάξουν το
επιχειρηματικό κλίμα – προς όφελός τους…
Νόμιζαν όλοι αυτοί πως η κοινωνία θα
καταπιεί το πικρό χάπι αρκεί όσο γίνεται περισσότερα κόμματα και μέσα
ενημέρωσης να υποστηρίξουν ότι είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Τόσο τους
έκοβε!..
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Και
υποτίμησαν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η αποτυχία ενός
σχεδίου και μιας μεθόδου έχει μετατραπεί σε ρήγμα μεταξύ της κοινωνίας και των
ελίτ που άκριτα και βλακωδώς υποστήριξαν και το ένα και το άλλο.
Αυτό το ρήγμα βρίσκεται στη βάση της
αποσταθεροποίησης που ζούμε σήμερα. Κι αν δεν αρθούν οι λόγοι που το
προκάλεσαν, αν δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και
ελίτ, τότε ο λαϊκισμός καθίσταται εκ των πραγμάτων το μοναδικό καταφύγιο των
ταλαιπωρημένων.
Με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες…
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου