Στις 23.3.2008, στο blog “Memoryland (Gerasimos)” διαβάσαμε αυτό:
Ζωή σε δόσεις
Η κρίση που αυτόν τον καιρό πλήττει τις διεθνείς αγορές ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι, από τις ΗΠΑ και την αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων, τα οποία προσφέρονταν απλόχερα, με σχεδόν μηδενικές προκαταβολές και αρχικά ελκυστικά επιτόκια. Σας θύμισε κάτι αυτό; Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στην Ευρώπη υπάρχει μια χώρα, η Ελλάδα, η καθημερινότητα των κατοίκων της οποίας χαρακτηρίζεται, χρόνια τώρα, από μια κάλπικη ευμάρεια. Επικρατούν μια επιδεικτική καλοπέραση κι ένας καταναλωτικός οργασμός που στηρίζονται, σε τρομακτικά μεγάλη έκταση, όχι σε κάποια ραγδαία αύξηση των εισοδημάτων των Ελλήνων, αλλά σε διαφόρων ειδών δάνεια. Με την απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης πριν λίγα χρόνια, τα «εύκολα» δάνεια έγιναν για πολλούς Έλληνες μια λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας προς την ευζωία. Πέραν των προαναφερθέντων στεγαστικών δανείων, τα δημοφιλέστατα καταναλωτικά δάνεια προσέφεραν τη δυνατότητα σε πολλούς συμπατριώτες μας που δεν ήθελαν να δείξουν ότι υστερούν, να αγοράσουν πανάκριβα ρούχα, gadgets και άλλα καταναλωτικά αγαθά. Παρότι τα εισοδήματά τους ουδέποτε θα τους επέτρεπαν, αν δεν δανείζονταν, τέτοιου ύψους αγορές. Ας μην ξεχνάμε ότι ως λαός ποτέ δε μας άρεσε να δείχνουμε «κακομοίρηδες». Κάποιες φορές προτιμάμε να καταχρεωθούμε, παρά να νιώσουμε ότι υστερούμε σε σχέση με «κολλητούς», συγγενείς και γείτονες. Μετά και από την εποχή του χρηματιστηρίου, κατά την οποία κάποιοι απέκτησαν εύκολα χρήματα και μπήκαν, μαζί με πολλούς περισσότερους σε ένα εξπρές ασταμάτητης κατανάλωσης, ζούμε ακόμη στην Ελλάδα σε μια κεκτημένη υπερβολική ταχύτητα. Θέλουμε να παντρευτούμε αλλά δεν υπάρχουν χρήματα στην τράπεζα; Ας πάρουμε ένα από τα λεγόμενα «γαμοδάνεια». Αλλιώς, πως θα κάναμε άσπονδους φίλους, συγγενείς που μπορεί κάποια στιγμή να μας μπήκαν και στη μύτη και κουτσομπόληδες συναδέλφους να σκάσουν από ζήλεια; Βλέπουμε να παρκάρουν στα ξεχαρβαλωμένα πεζοδρόμια και να τρέχουν στα σακατεμένα οδοστρώματα της Ελλάδας μας πανάκριβα SUV, που μας κάνουν να τρώμε τους γιακάδες μας από ζήλια; Θα σπεύσουμε στην πλησιέστερη αντιπροσωπεία για να πάρουμε ένα «εύκολα», με έντοκες ή άτοκες δόσεις και με την ελάχιστη ή και χωρίς προκαταβολή, προκειμένου να νιώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την απόλαυση που χαρίζει η οδήγηση ενός πανάκριβου τζιπ. Και να δείξουμε και στους άλλους που θα κοιτάνε μασουλώντας ό, τι βρήκαν μπροστά τους από ζήλια, ότι έχουμε παρά με ουρά. Αμ πως! Έτσι θα τους αφήναμε; Τι κι αν διαπιστώσουμε ότι για να κινηθεί και να συντηρηθεί αυτό το… θηρίο μας κοστίζει μια περιουσία; Τι κι αν δεν έχουμε ιδέα πως θα πληρώσουμε ΚΙ ΑΥΤΕΣ τις δόσεις κάθε μήνα; Τι κι αν όταν έρχεται το τέλος του μήνα δεν τα βγάζουμε πέρα; Ωχ αδερφέ, ποιος σκάει, σήμερα να ’μαστε καλά κι αύριο, ποιος νοιάζεται. Άλλωστε, πλησιάζει πια και το καλοκαιράκι. Τι κι αν βρισκόμαστε ήδη καταχρεωμένοι με πιστωτικές κάρτες και διάφορες δόσεις που καθημερινά πασχίζουμε να πληρώσουμε; Να μην πάρουμε κι ένα από τα λεγόμενα «διακοποδάνεια» να πάμε σ’ ένα ωραίο μέρος να επιδείξουμε τα ακριβά μας ρούχα, το καινούργιο μας κινητό και το αστραφτερό μας σούπερ τζιπ; Κι αν μέχρι το τέλος των διακοπών, των όποιων διακοπών, διαπιστώσουμε ότι δε μας έμεινε… φράγκο; Δε βαριέστε. Από Σεπτέμβρη, κάτι θα σκαρφιστούμε, για να συνεχίσουμε στο όνειρο. Όσο για το ενδεχόμενο να επέλθει η χρηματοπιστωτική κατάρρευση που από χρόνια καθίσταται διαρκώς πιθανότερη για την Ελλάδα; Άραγε, θα μπορούσε ποτέ να σπάσει η φούσκα στην οποία ζουν εκατομμύρια δανειολήπτες, τόσο «νοικοκυραίοι» όσο και κάποιοι απλώς φιγουρατζήδες; (Αν και δύσκολα πλέον ξεχωρίζουν οι μεν απ’ τους δε.) Προσωπικά, θα έλεγα πως θα μπορούσε, αν δεν πατήσουμε επειγόντως... φρένο.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2008/03/blog-post_23.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου