Στις 28.3.2008, στο blog Synαισθήσεις (Synas) διαβάσαμε αυτό:
Όχι, δεν θέλω να παραιτηθώ
Όχι, δεν θέλω να παραιτηθώ.
Η παραίτηση είναι μέσα μου συνώνυμο της ήττας.
Αν είναι, ας με απολύσουν τουλάχιστον,
να πάρω και την αποζημίωση!
Όχι, δε νοιώθω πως η ζωή μού χρωστάει.
Αντιθέτως, νοιώθω πως εγώ χρωστάω στη ζωή.
Ναι, αποδίδω αξία στη ζωή.
Όταν γεννιέσαι, γεννιέσαι για να ζήσεις.
Γεννιέσαι γιατί έχεις τη θέληση να ζήσεις.
Αλλιώς θα ψόφαγες μες στην κοιλιά της μάνας σου.
Αν στην πορεία δεν θέλεις πια να ζήσεις
και είσαι σίγουρος γι' αυτό και μάγκας,
τραβάς μία αυτοκτονία
και τελειώνει η βραχύβια ιστορία σου.
Να συνεχίζεις όμως να ζεις
βγάζοντας τη γλώσσα στη ζωή
μέσα στην οποία και λόγω της οποίας
υπάρχεις κι εσύ κι η γλώσσα σου,
μου φαίνεται απλώς αφύσικο.
Και αγενές…
Όχι, δεν θέλω να παραιτηθώ.
Κι αν δεν μ’ αρέσει η ζωή μου,
την ανταλλάσσω με μιαν άλλη.
Πάντα υπάρχουν ζωές να ζήσεις
-ακόμα και κλεμμένες.
Φτάνει να έχεις το κουράγιο
ν’ απλώσεις το χέρι σου…
Στο κάτω-κάτω τι έχεις να χάσεις;
Τη ζωή που με τόση άνεση περιγελάς;
ΠΗΓΗ:
http://synas2006.blogspot.com/2008/03/blog-post_28.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου