Στις 10.2.2008, στο blog “Με το φεγγάρι αγκαλιά (Φεγγαραγκαλιές)”, διαβάσαμε αυτό:
Αφιερωμένο από ένα φίλο
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, που ζούσε σε ένα πολύ όμορφο κάστρο, σε μια πανέμορφη χώρα. Το δωμάτιο της ήταν στον ψηλότερο πύργο, στολισμένο με χρυσάφια και πολύτιμα πετράδια. Κάθε μέρα ξυπνούσε με συντροφιά το γλυκό φώς του ήλιου. Άλλωστε εκεί δεν έβρεχε ποτέ! Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει το παραμύθι και τελείωσε με το κλασικό «και έζησαν αυτοί καλά και μείς καλύτερα».
Σίγουρα καλύτερα.
Κανείς δεν μας έγραψε ποτέ λεπτομέρειες γι’ αυτό το «έζησαν αυτοί καλά». Τι έγινε άραγε μετά; Μήπως ο πρίγκιπας ήταν καλός για περιπέτειες, αλλά τελικά όχι τόσο καλός σύζυγος; Μήπως την απατούσε με τις υπηρέτριες του κάστρου; Μήπως αυτή τον απατούσε με άλλο Βασιλόπουλο (και του πουλιού το γάλα); Μήπως αυτός δεν ήθελε παιδιά; Μήπως αυτή όταν έκανε τα παιδιά ξέχασε να είναι γυναίκα; Σε όλα αυτά και πολλά περισσότερα ερωτήματα δε μας απάντησε κανείς.
Τη δικιά της απάντηση δίνει η ίδια η, γερασμένη πλέον, βασίλισσα (πρώην πριγκίπισσα). Δήλωσε ότι ποτέ δε διάλεξε αυτό το ρόλο, όπως και ότι άλλο συνέβη στα τόσα παραμύθια. Ποτέ δεν ήθελε, κάποιος σεξουαλικά ανικανοποίητος και φαλλοκράτης ψευτοσυγγραφέας, να την περιγράφει σαν πεντάμορφη, αγνοώντας τον ψυχικό της κόσμο και τις σκέψεις τις. Σκέφτεται επίσης ότι, αν δεν αποτελούσε μέρος ενός παραμυθιού, θα είχε τη δυνατότητα να διαλέξει τον τρόπο ζωής της. Θα ήθελε να βγει έξω από τα κάγκελα και τα πέτρινα μουχλιασμένα ντουβάρια του κάστρου. Θα ήθελε να δει μικρά ζεστά ανθρώπινα σπίτια, με χαρές και στεναχώριες. Θα ήθελε να γνωρίσει πραγματικούς ανθρώπους που δεν βρίσκονται εκεί για ντεκόρ. Θα ήθελε να ζήσει και τη νύχτα. Θα ήθελε να νιώσει το κλάμα του ουρανού στο δέρμα της, κάποιο χάραμα γυρνώντας στο σπίτι.Θα ήθελε να πάρει αυτή της αποφάσεις και όταν μεγάλωνε να είχε πραγματικές αναμνήσεις και όχι ξεθωριασμένες σελίδες από ανακυκλωμένο χαρτί.
Τώρα όμως είναι πλέον αργά, για τη βασίλισσα… όχι όμως και για σένα.
«Σβήσε όλα τα παραμύθια που έχουν γράψει οι άλλοι για σένα, και γράψε την ιστορία της δικιάς σου ζωής, όπως την θες»
Aυτά ήταν τα τελευταία λόγια της βασίλισσας, και ζήσαμε εμείς…
το παραμύθι αυτό είναι γραμμένο, εμπνευσμένο και αφιερωμένο από τον http://derekenaris.blogspot.com/
ΠΗΓΗ:
http://metofeggariagalia.blogspot.com/2008/02/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου