Στις 26.3.2008, στο blog Ελληνίδα διαβάσαμε αυτό:
Όχι δεν θα ξεχάσω
Εβλεπα προχθές στην τηλεόραση σε κάποιο πάνελ (δεν θυμάμαι) κάποιον συγραφέα (δεν τον ήξερα και δεν συγκράτησα και το όνομα του γιατί τα είχα πάρει στο κρανίο) που έλεγε ότι δεν τον αγγίζουν όσα έγιναν πριν δύο αιώνες και ότι του είναι εντελώς αδιάφορη η Επανάσταση του 1821. Ανάμεσα στα ωραία που άκουσα εκείνο το βράδυ (γιατί δεν άκουσα και πολλά, συγχύστηκα και άλλαξα κανάλι) έπεσε πάλι η πρόταση να καταργηθούν οι εθνικές επέτειοι κλπ μοντέρνες και μετριοπαθείς αηδίες.
Ας τα ξεπουλήσουμε όλα λοιπόν, και την ιστορία μας, και την γλώσσα μας και όλα.
Εν τω μεταξύ φύσηξε κιόλας και άρχισαν οι δασικές φωτιές. Καλή αρχή! Διακόσιες φωτιές μπήκαν σε δύο μέρες! Σκέψου να μπει το καλοκαίρι! Αναρωτιέμαι αν θα δούμε πάλι μιά Ελλάδα ατελείωτο BBQ και φέτος.
Ελα μωρέ, ας τα ισοπεδώσουμε όλα, ακόμα και την πατρίδα μας. Ας την κάψουμε, να την χωρίσουμε σε οικοπεδάκια και να την χτίσουμε από άκρη σε άκρη, να γίνει όλη μπετόν, να μην αφήσουμε τίποτα. Ανάπτυξη, real estate και ευρά, πολλά ευρά, αυτό είναι το μόνο ζητούμενο.
Και όσο οι ντεμέκ Μακεδόνες ψάχνουνε όνομα, λέω να αλλάξουμε το δικό μας. Προτείνω λοιπόν να μετονομασθούμε σε PORTOFOLAND. Προέρχεται από την λέξη πορτοφόλι και το ξενικό land (να μας δίνει και κάποια αίγλη). Να το γράφουμε και greeklish γιά να είναι και ευανάγνωστο στους ξένους. Ούτως ή άλλως σε όλους θα δώσουμε υπηκοότητα. Αυξάνεσθε και πληθύνεστε κατά τα γραφάς. Ούτως ή άλλως δεν είμαστε Ελληνες, είμαστε πολίτες του κόσμου, δίχως ταυτότητα. Και όχι, δεν έχω κάτι με τους ξένους, απλά αναρωτιέμαι. Πόσοι πιά; Πόσοι θα έρθουν σε μιά χώρα που δεν μπορεί πιά να θρέψει αυτούς που γεννήθηκαν εδώ; Η μήπως λύσαμε τα προβλήματα της ανεργίας και των εξευτελιστικών μισθών και δεν το έχω πάρει χαμπάρι;
Εβλεπα και ένα ντοκυμαντέρ στο γαλλικό TV5, ομάδες μαύρων που ζουν σε παραπήγματα στην Νότιο Ιταλία. Δεκαπέντε ευρώ το μεροκάματο και το μοιράζονται με τους δουλεμπόρους. Κοίτα να δεις, δεν γίνονται μόνο στην χώρα μας...
Και λυπάμαι, λυπάμαι αφόρητα γι'αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται για τ' όνειρο και ζουν τον εφιάλτη. Συμφέρουν όμως...
Εβλεπα και μιά ταινία σήμερα, εκείνη με τους Σουλιώτες. Ιδιοι κι' απαράλλαχτοι είμαστε, φτου μην μας ματιάσω. Εκείνοι έδωσαν την ζωή τους, εμείς καλούμεθα να ξεχάσουμε γιά το καλό της ελληνοτουρκικής φιλίας. Μέχρι και τα βιβλία διορθώσαμε.
Οχι δεν θα ξεχάσω. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο business, μεγαλοσυμφέροντα, μικροσυμφέροντα και πολιτική. Είναι τα χώματα που πατάτε μουσκεμένα από το αίμα των προγόνων μας.
Τριάντα τρεις άνδρες έμειναν να υπερασπιστούν το νησί των Σπετσών από τους Τούρκους, ανάμεσα τους και 4 της οικογένειας μου. Και η προγιαγιά μου η Σταματίνα, Υδραία και κόρη αγωνιστή του 21 και ξαδέλφη του Κουντουριώτη. Οχι, δεν θα ξεχάσω!
Δεν θα ξεχάσω τον πατέρα μου και τ'αδέλφια του που πολέμησαν τους Γερμανούς. Οχι δεν έχω κάτι με τους Γερμανούς, απλά δεν θέλω να ξεχάσω. Γιατί έχω τα δελτάρια και τα γράμματα τους από τον πόλεμο. Και κάθε φορά που τα διαβάζω γεμίζω περηφάνεια κι' αγάπη για την πατρίδα. Γιατί έτσι μ' έμαθαν, ν' αγαπάω την Ελλάδα πάνω απ'όλα.
Οχι δεν θα ξεχάσω.
ΠΗΓΗ:
http://ths-ellinidas.blogspot.com/2008/03/blog-post_26.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου